Hi, ik ben Sandy.
Positief, gezellig, altijd op zoek naar oplossingen en een echte kletskous... tenminste als ik me op mijn gemak voel.
Ik groeide op in de achterhoek bij mijn ouders. Mijn moeder had al van jongs af aan veel lichamelijke en mentale klachten als gevolg van een aangeboren hartafwijking en haar opvoeding. Als kind cijferde ik mezelf vooral weg, was altijd bezig om de ander te pleasen en kon ik niet voor mezelf opkomen. Had ik dat door? Nee, natuurlijk niet. Daar kwam ik pas later achter.
Mijn programmering
Of dat altijd even handig was? Nee, zeker niet. Het is een bekende copingmechanisme die mij behoorlijk in de weg heeft gezeten en soms nog de kop opsteekt. Voor mezelf opkomen? Nee, joh, was superbang voor afwijzing. Voelde me veelal minder belangrijk dan de rest. CHECK. Deze overtuigingen zorgden ervoor dat ik 2x in een lange burnout terecht kwam en uiteindelijk op mijn 36ste de diagnose fibromyalgie, vestibulaire migraine, endometriose en mecvs (PEM en koorts na inspanning) kreeg. Er moest wat veranderen!
Ergens diep in mij wist ik allang de verbanden te leggen. Maar ik zag ze vooral eerst bij anderen. Het kwartje van 'trauma' noemde ik dat. Ik zag dat mensen bepaalde reactiepatroon hadden aangenomen als reactie op wat hen was overkomen. De een gaat bijvoorbeeld in veelal in de aanval als men getriggerd wordt, de ander bevriest of pleased. Maar binnenin gebeurde veelal een soortgelijk iets namelijk VERKRAMPING. Door die verbanden te zien bij anderen, kon ik ook naar mezelf kijken. Mijn reis naar 'heling' was begonnen.
Toen ik ontdekte dat ik met bovenstaande kennis ook mezelf 'moe' hield, ging er een wereld voor mij open. Ik zocht een coach en ik ging in therapie. Ik besefte me dat ik niet op deze manier door kon gaan. Ik leerde mezelf beter kennen en werd vooral beter in voelen. Ik had altijd zulke angstaanjagende lichamelijke sensaties, hartoverslagen onder andere... dat ik die wegdrukte ipv echt te voelen. Ik voelde me groeien, van binnen en buiten. De reis was soms pijnlijk en behoorlijk confronterend. Er zijn heel wat tranen gevloeid maar het heeft mij onwijs veel gebracht.
Daarna volgde ik trainingen, een coachopleiding, cursussen en las vele boeken maar het meest leerde ik van het leven zelf. De spiegels die mijn kinderen zijn, mijn man en zijn fantastische reflecterende vermogen. Mijn vriendinnen en vrienden die lieten zien hoe het anders kan.
Ergens kwam nu eindelijk mijn ware passie naar boven. En het mooie is. Ik kan mijn andere passie, grafisch vormgeven perfect combineren.
Hoe gaat het nu
Mijn pijn en vermoeidheidsklachten zijn voor 60 procent verminderd, een enorme cyste is verdwenen en ik ervaar meer energie dan jaren geleden. Migraine heb ik hooguit 4x per jaar ipv 4x per maand. Ik ben me steeds meer gaan overgeven aan het leven, gaan aanvaarden en meer aan gaan geven wat ik nodig heb om te floreren. Ik deel mijn dagen anders in dan eerst en dat voelt heel goed.
• Ik heb aanvaard dat ik endometriose heb en meer mag mee golven op mijn cyclus
• Ik wandel zeker 1x per dag
• Dagelijks even tijd maak voor mezelf
• Als ik getriggerd raak, ik mezelf en de ander de ruimte kan geven
• Ik gezond eet en daarmee mijn lijf voorzie van goede voedingsstoffen
• Slapen dikke prioriteit heeft gekregen
• Veerkracht te ontwikkelen
• Heb geleerd dat ik mag ontvangen (dat vond ik ontzettend lastig)
• Ik ontdekte de enorme invloed van mijn mindset op mijn lichaam
• Ik leerde meeveren met mijn cyclus en hoe ik dan mijn maand inplan
• Ik leerde hoe ik ruimte kon maken voor al mijn gevoelens, ook de minder leuke
Zelf ervaren welke overtuigingen, patronen jou in de weg zitten tot 'herstel'. Wil jij dat ook leren? Kijk dan onder het kopje Aanbod
